کسوف دل

کسوف دل

ساده‌تر بگویم/ اهل کوچه‌های خاکی ترانه نیستم/ با دقایق وجود،‌ساعت دلم تکان نمی‌خورد/ دارم از خودم ناامید می‌شوم/ قد حرف‌های عاشقانه نیستم!/ من قیافه‌ام به عاشقان نمی‌خورد/ سال هاست فکر می‌کنم/ من که راسخ و دقیق/ چون عمود خیمه‌گاه شرک/ با ستون لشکر یزید ایستاده‌ام/ کی شهید می‌شوم؟/

حرف بزن حرف بزن سالهاست تشنه یک صحبت طولانی ام....

پنجشنبه, ۳۰ ارديبهشت ۱۳۹۵، ۰۳:۴۴ ب.ظ
و بالاخره ماه اردیبهشت هم دارد به پایان می رسد. بعضی از ماه های سال هستند که برایت یک جور دیگرند. یک جورهایی طولانی تر. با این که در این سال ها این قدر گذشت زمان و روزهای و سال ها سرعت گرفته است که هضم حجم اتفاقات و حوادث برایت ممکن نیست ولی همیشه ماه هایی هستند که برای تو یک فرق هایی دارند. از بین این ماه ها، بهمن و اردیبهشت برای من یکجور دیگرند. ماه بهمن همیشه برایم لذت بخش و دوست داشتنی بوده است. خب حتما تولدم در این ماه بی تاثیر نبوده. افتادن تعظیلان بین دو ترم در  دانشگاه حتما بی تاثیر نبوده. دهه فجر و جشن و این ها هم که از بچگی دوستش داشتم هم تاثیر زیادی داشته و افتادن اتفاقات خوب یا خرید چیزهایی خوب هم جزو این اتفاقات هستند. و مهم تر از همه آن ها هوای خوب و سرد این ماه ها و بعضی وقت ها هم بهاری بودنش که مرا عاشق خود کرده است. هر سال سعی می کنم که در این ماه هر روزش را درک کنم و برای همین هم این ماه برایم طولانی تر از ماه های دیگر می گذرد. و اما اردیبهشت که این همه شعرا در موردش شعر گفته اند و آغازش را نوید می دهند همیشه برای من بار منفی دارد. یاد تغییر هوا از بهاری به گرم شدید، نمایشگاه کتاب که با این که اکنون سال هاست که نمی روم، مرا یاد گرما و فشار حمل و نقل کتاب ها، و خفگی در مترو و اتوبوسمی اندازد و حتما پایان سال های تحصیلی و نزدیک شدن به امتحانات هم بی تاثیر نیست. حالا هم اردیبهشت پارسال و امسال که قبلی اش که قرار بود یک ازدواج در آن اتفاق بیفتد که تا مرحله تعیین روز عقد هم رسیده بود و ناگهان کن فیکون شد و به هم خورد و امسالش که خبر از دست دادن دوستان و در سوگ و غم نشستن عزیزان بود. این گرمای بی دریغ این روزها و بخار شدن در گرما که دیگر بماند. این میوه ها که بی خیرند و تا می خریشان به یکی دو روز نرسیده خراب می شوند، نه طعمی دارند و نه خاصیتی. 
همان ترجیح می دهم خرداد پرحادثه بیاید که اسمش نشان دهنده همه چیز است. 
کاش روزهایی بیایند که سرشار از اتفاقات خوب باشند؟ کاش روزهایی بیایند که آن هایی را که دوستشان داری یا لیاقت دوست داشته شدن دارند را بیشتر ببینی، آن هایی را که دیدنشان هم باعث آزارت هستند را کمتر ببینی. کاش هوا خنک تر شود. 
چه کسی می داند که من هنوز هم از سرد شدن هوا و آمدن برف حتی در این ماه هم ناامید نشده ام. 
کاش این یکنواختی و روزمرگی روزها کمتر شود. کاش این دور شدن های از خدا کمتر شود. کاش امیدها بیشتر شود. 
کاش اتفاقات خوب از آسمان بر سرمان ببارند. 

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۵/۰۲/۳۰
زهرا

نظرات  (۱)

واقعا این همه بدی ربط به گرما هم داره. کلا تحمل کردن هر چیزی تو گرما سخته چون خودش بار اضافه ست. من که اینقدر دلم گرفته که نمی دونم چه کنم؟

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی