معشوقه به رنگ روزگارست /با گردش روزگار یارست

آدم ها عوض نمی شوند. یعنی از یک سنی به بعد هیچ چیز در انسان عوض نمی شود. آن درصد کمی هم که می گویند امکانش هست که آدم عوض شود، بخش زیادیش دلخوشی و امیدواری است و اغلب به محال نزدیک تر است تا به ممکن. یعنی تجربه نشان داده است که انسان هر چه که دارد از اخلاقیات، اجتماعیات، اعتقادات، و حتی دینداری بیشترش به همان دو دهه اول زندگی بر می گردد و با احتمال زیادی به همان دهه اول زندگی. افراد کلی کلاس های آموزشی می روند برای تغییر دادن خودشان، تغییر دادن شرایط زندگیشان، تغییر دادن اخلاقشان و ارتباطاتشان ، و حتی مبالغ گزاف می دهند برای مشاوره ها، و غیره ولی آخرش همانی هستند که ذاتشان براساس آن شکل گرفته است. واقعا آدم ها همان هستند که در کودکی شکل می گیرند. در سنین بالاتر دیگر تغییر  جدی نمی کنیم. برای همدیگر ادا درمی آوریم. برای نزدیک تر شدن روابطمان با همدیگر، برای هم نقش بازی می کنیم. هر چقدر که نقشمان هنرمندانه تر باشد، بهبود روابط با دیگران هم بهتر می شود. ولی خسته شدن از آن رابطه را هم به دنبال دارد. حتی آن رابطه یا روابط می تواند فعالانه باشد چون طرفین دائم در حال پیدا کردن روشی برای بهتر بازی کردن نقششان هستند. انرزی زیادی از آن ها می گیرد. البته همه این ها به معنی غلط بودن  این کار نیست. یعنی برای برقراری رابطه اجتماعی گریزی هم از این کار نیست.  وقتی به خلوت خودمان می رویم، هنوز همان آدم  اصلی هستیم چه بسا آن دیگران اگر خود واقعی امان را ببینند اصلا حاضر به روابط با ما نباشند. به همین علت است که با آن ها که ذات و فطرتشان به ما نزدیک تر است یا دوران کودکی اشان به ما نزدیک تر است راحت تریم و روابطمان با آن ها عمیق تر است چون برای آن ها مجبور نیستیم نقش بازی کنیم. چون این نقش بازی کردن خسته امان می کند. باید فکر کنیم، انرژی مصرف کنیم، سیاست بچینیم، مثل محصلی که از نظر هوشی از بقیه ضعیف تر است و باید خودش تلاش و پشتکار زیادی به خرج دهد تا به حد دانشجویان باهوش برسد، در حالیکه باهوش ها زحمتی نمی کشند برای همان قدر نتیجه. 

حالا حال روز همه ماهاست. با کسی که شاید حتی دوستش هم داشته باشیم ولی مشترکات زیادی نداشته باشیم ممکن است به اندازه 10 دقیقه هم حرف نداشته باشیم، وبا کسی که خیلی چیزهایمان، یا همان ذات و فطرتمان به هم نزدیک تر باشد بتوانیم ساعت ها و ساعت ها بدون خستگی، بدون درک گذر زمان حرف بزنیم.